Προσθήκη στο παλιό σπίτι Νο4: Κατασκευή στέγης

Η κατασκευή της στέγης περιλαμβάνει το σανίδωμα, τις τεγίδες, την υγρομόνωση και θερμομόνωση, τα λούκια απορροής και τέλος τα κεραμίδια.  Ωστόσο, αν και δείχνει πιο απλή εφαρμογή, έχοντας τελειώσει πια με τον φέροντα οργανισμό του κτιρίου (θεμελίωση & πλάκα, ξύλινα πλαίσια με αμείβοντες και χιαστί), απαιτεί πολύ προεργασία. 

Αυτό αφορά στην προστασία του ξύλου κυρίως, που δύσκολα επαφίεται σε κάτι άλλο από το φιλότιμο και την σχολαστικότητα αυτού που επαλείφει 2 στρώσεις εντομοκτόνο-μυκητοκτόνο τις διατομές φυσικού ξύλου (τις κολόνες στην περίπτωσή μας) και 2 στρώσεις βερνίκι συντηρητικό στις διατομές σύνθετης ξυλείας (αμείβοντες, δοκοί, χιαστί) καθώς και σε ΟΛΕΣ τις σανίδες στη μια πλευρά τους.

Πριν απ' όλα αυτά η δομική ξυλεία που αγοράσαμε είχε υποστεί στο εργοστάσιο θερμική απολύμανση στους 85 C (ώστε στον πυρήνα του ξύλου να φθάνει τους 65 C) πριν το πλάνισμα των διατομών.

Τώρα γιατί δεν επιλέξαμε εμποτισμό της ξυλείας με χημική προστασία; 

Γιατί το πράσινοκαφέ χρώμα των ξύλων που προκύπτει είναι δύσκολο να βαφτεί ξανά σε χρώμα ξύλου, για να αποφύγουμε τις πολύ τοξικές ουσίες και γιατί... εμπιστευόμαστε ότι η μέθοδος εμποτισμού εφαρμόστηκε σωστά; (με πίεση ή χωρίς, διάρκεια εμβάπτισης κλπ) 

Τελικά, σκεφτήκαμε ότι δεν θα πληρώναμε (αρκετά) πιο ακριβά μια ξυλεία που ΠΑΛΙ δε θα είχαμε σιγουριά για την ανθεκτικότητα της στο χρόνο.

Γιατί  τότε δεν επιλέξαμε οικολογικά συντηρητικά για επάλειψη επιτόπου;

Χμμμ... οικολογικά, οργανικά συντηρητικά ξύλου, χαμηλής τοξικότητας. Ακούγεται πολύ καλό. Αλλά είναι και ακριβό. Και σχετικά νέο, δηλαδή όχι πολύ δοκιμασμένο. Μπορούν να προστατευτούν τα δομικά ξύλα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον και την υγεία μας; 

Τα επόμενα χρόνια θα δείξουν. 

Εμείς, ίσως κάναμε λάθος, ίσως παραήμασταν διστακτικοί ή τσιγκούνηδες, αλλά προτιμήσαμε συμβατικά συντηρητικά που ουσιαστικά δημιουργούν μια μεμβράνη που εμποδίζει την διείσδυση υγρασίας, άρα και την "εγκατάσταση" ενοχλητικών μικροοργανισμών, οι οποίοι (λογικά) έχουν αποχωρήσει με την θερμική απολύμανση και στις ξηρές συνθήκες του καλοκαιριού που κτίζαμε την ξύλινη κατασκευή δεν μπόρεσαν να επανέλθουν.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, καταλήξαμε πως για το ιδιότροπο και τόσο καλό δομικό υλικό που λέγεται ξύλο που περνάει από τόσα στάδια επεξεργασίας μέχρι να φτάσει να μείνει μαζί μας στο σπίτι, θα πρέπει:

α) να χτίσεις σχέση εμπιστοσύνης με το εργοστάσιο ξυλείας συζητώντας και παρακολουθώντας τις διαδικασίες επεξεργασίας και επιλογής της ξυλείας, ώστε να εξασφαλίσεις την ποιότητα της επεξεργασμένης πρώτης ύλης μέχρι τη μεταφορά στο εργοτάξιο (ρόζοι, σχισίματα, απομειώσεις διατομής, παραμορφώσεις).

β) εκεί να αναλάβεις χειρονακτικά την επιφανειακή συντήρηση των ξύλων.

ο επιβλέπων μηχανικός "επί τω έργω"

Με αυτά και μ' αυτα, τι λέγαμε; Για την κατασκευή της στέγης ξεκινήσαμε, ε; Ναι...

Λοιπόν, πρώτα καρφώθηκε το σανίδωμα στους αμείβοντες.

Παρακάτω φαίνεται ο χώρος της κουζίνας άνωθεν πριν κλειστεί και η λεπτομέρεια εφαρμογής του σανιδώματος στην επαφή με τον τοίχο του παλιού σπιτιού.

Τα καλά της εργασίας σε ύψος: πανοραμική θέα πατώντας στο σανίδωμα πάνω από τo λουτρό προς το καθιστικό

Η διαφραγματική λειτουργία της στέγης του καθιστικού ενισχύεται με χιαστί συνδέσμους από επίπεδες μεταλλικές λάμες.

 

Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν τεγίδες και διαπνέουσα στεγανωτική μεμβράνη, ώστε να εξασφαλιστεί διαπερατότητα των υδρατμών από το εσωτερικό προς τα κεραμίδια και προς το εξωτερικό της κατασκευής, καθώς και ο αερισμός της ξυλείας.

 

Στην επόμενη στρώση τοποθετείται η θερμομόνωση από ρολό φυσικού ορυκτοβάμβακα χωρίς πετροχημικά και η ανακλαστική μεμβράνη.

Τέλος, τοποθετούνται πήχεις στήριξης της θερμομόνωσης και των κεραμιδιών, λούκι απορροής και "χτένια" στην απόληξη των κεραμιδιών.

Η στέγη στο χώρο των λουτρών με ανοίγματα για φεγγίτες

Άποψη του κτίσματος δυτικά από το δρόμο

Άποψη του καθιστικού από την αυλή νότια